 | | Andrzej Grabowski
Bajkowisko
czyli pełne humoru sceniczne sztuki
do zabawy i nauki
wydanie: I
rok wydania: Warszawa – Rzeszów 2003
wydawca: Wydawnictwo Autorskie AGAt 2003
ISBN: 83- 87907-96-0
objętość: 96 str.
format: A5
opis:
Po pierwsze, drugie i trzecie ma to być zabawa dla was i waszych opiekunów; reżyserów, akompaniatora-kompozytora, również i obowiązek dla wielu, wielu przyjaciół, którzy zechcą wykonać dla was kostiumy, scenografię, rekwizyty, a wszystko po to, aby wspólnie z publicznością bawić się na poważnie w TEATR.
Wszak zawsze w zabawie teatralnej tkwi najwspanialsza tajemnica, jaka od wieków wciąga i zachwyca wszystkich biorących w niej udział, nie wyłączając widowni. Czym byłby mecz bez kibica, tym spektakl bez widza. Cała przyjemność we współuczestnictwie, wymianie radości, wzruszenia, uśmiechu i emocji... Na wspólnym przekazywaniu i obdarowywaniu siebie tym, co uważamy za najciekawsze i najlepsze. A do tego najpełniej i najwspanialej służy nam konwencja bajki, baśni – tego świata, w którym wiele, a może nawet i wszystko powinno i może się zdarzyć, a jaki pozwala spełnić nieomal wszystkie życzenia, bo któż z nas nie lubi marzyć...? A ten kto wychodzi naprzeciw dotąd niespełnionym, oczekiwanym i niewypełnionym, ten poznaje lepiej siebie i innych. Ten docenia wartości pracy otoczenia, a ucząc się radości i pokory rozwija własne uzdolnienia w przekonaniu, jak wiele zależy od nas samych.
W teatr bawiłem się od zawsze. Na podwórku mego dzieciństwa, gdzie nikt nie znał pojęcia nuda, chociaż jeszcze nie było telewizji, a radio nie wszędzie i nie w każdym gościło domu... Na szczęście były książki i Biblioteka. To tam uczyłem się poznawania piękniejszej strony świat. To książkom zawdzięczam wszystko...
Ile to razy później usiłowaliśmy z tym samym entuzjazmem tworzyć teatr na klatce schodowej podczas niepogody, czy na podwórku, gdzie trzepak i kawałek sznurka plus kapa z łóżka, czy parę koców tworzyły, to co w teatrze jest kurtyną, zasłoną i miejscem zamykania i otwierania kolejnych scen... Jakimż to powodzeniem cieszyły się wyniesione na strych stare szmaty, zdawałoby się bezużyteczne przedmioty i drobiazgi...
To na podwórku następowała wymiana doświadczeń, nie tylko pokoleniowych, gdzie starsi młodszym przekazywali, to czego nauczyli się w szkole na zajęciach, w świetlicy, na koloniach, zimowiskach, czy na obozie harcerskim... Tu nie obowiązywały kryteria, formy i nakazy... Gdzie każdy, kto tylko miał odwagę i chciał, mógł tworząc własne kreacje i wizje zabawiać pozostałych. Wystarczyło tylko, że wcześniej rozdzielono umowne wejścia czy role... Bo niesamowitą wyobraźnię i odpowiedzialność każdy miał w sobie.
Te doświadczenia lęgły u podstaw moich późniejszych fascynacji scenicznych: Zabawy w szkolny teatr, świetlicowy kabaret, konkursy recytatorskie, późniejszą pracę instruktorską, występy z autorskim zespołem., udział w zajęciach warsztatowych, przeglądach i festiwalach, tworzenie wielu form parateatralnych dla dzieci i dorosłych, estradowych i kameralnych spektakli, prowadzenie samodzielnych zajęć artystycznych, pisanie scenariuszy i przede wszystkim współtworzenie wspólnie z dziećmi widowisk, a później ich systematyczna realizacja, obudowywanie w formę niezapomnianych przeżyć... Ale o tym może przy innej okazji... Tu i teraz liczy się przecież, to co zawsze jest na początku pierwszych spotkań ze sceną.
Ktoś z potrzeby serca chce się bawić, aby zabawić innych, a więc ma obowiązek wiedzieć, po co to robi? Aby innym przekazać przesłanie to jak najlepiej...
I w końcu wszyscy biorący udział w przedstawieniu powinni rozumieć, jaką rolę w przedstawieniu pełni każdy z nas i wszyscy razem.
I jeśli podczas prób, coraz większą będziemy osiągać przyjemność, to wierzcie mi, że stanie się to niekłamaną eksplozją radości serca i niespotykaną dotąd satysfakcją już po pierwszym spotkaniu z publicznością.
A skoro już się tu nawymądrzałem, to teraz już tylko czas na zabawę! I ciekaw efektów waszej pracy życzę wam stu powodów do uśmiechu i nie milknących braw!
Andrzej Grabowski
Andrzej Grabowski
KAWALER ORDERU UŚMIECHU
Poeta, prozaik i niezależny publicysta, autor licznych fraszek, satyr, humoresek i widowisk scenicznych. Urodzony 9.IX.1947 r. we Wrocławiu. Wychowywał się w Piotrkowie Trybunalskim. Debiutował w 1967 roku w tygodniku „Na Przełaj“ opowiadaniem Gniewny. Założyciel Grupy i Klubu Literackiego „Rydwan“, kabaretu „V koło“, w roku 1975 w Dębicy, gdzie zamieszkiwał w latach 1974-1978 r. Prowadził również kabarety: „Odgromnik“ (oraz „Perskie oko“ w roku 1977 na budowie gazociągu Orenburskiego na Ukrainie). Wielokrotnie nagradzany za scenariusze i reżyserie (tu m.in. nagroda za balladę kabaretową roku, Zakopane – kwiecień 1980 r.) W latach osiemdziesiątych – członek KKMP „Gwoźnica” w Rzeszowie. Współzałożyciel tarnowskiego ośrodka KKMP 1975-76. Późniejszy długoletni szef ośrodka i vice-przewodniczący zarządu w Warszawie. Jest laureatem kilkudziesięciu ogólnopolskich konkursów literackich w dziedzinie poezji, prozy, satyry i tekstów estradowych. Był inicjatorem działalności edytorskiej w regionie tarnowskim. W latach 1979-81 opracował serię arkuszy autorskich Grupy Literackiej „Rydwan“.
Opowiadania, humoreski, wiersze, felietony i fraszki publikował nieomal we wszystkich ważniejszych tytułach prasowych.
W latach 80. współpracownik Ośrodka Telewizji Polskiej w Krakowie. Współautor widowisk telewizyjnych: Wielka Noc Poetów (dwukrotnie emitowana na antenie Ogólnopolskiego Programu TVP II w 1983 roku) oraz w 1984 r. Pali się fajka nocy (tytuł z wiersza Wiesława Kolarza) wraz z zespołem Bogusława Diducha Ostatnia Wieczerza w Karczmie Przeznaczonej do Rozbiórki. Później stały współpracownik popularnego cyklu audycji telewizyjnych Niedziela w...
Tworzył zespoły estradowe, kabarety i dziecięce zespoły zainteresowań teatralnych. Organizował konkursy, przeglądy i turnieje Za indywidualny wkład w dzieło rozwoju kultury wyróżniony nagrodą USKRZYDLONEGO.
W roku 1983 prowadził wraz z grupą przyjaciół ze Stowarzyszenia „Scena Ludowa“ w Krakowie I Ogólnopolskie Konfrontacje Kultury Wsi w Krynicy. W 1985 roku otrzymał za twórczość literacką dla dzieci stypendium Prezydenta Krakowa. W roku 1989 A. Grabowski był współzałożycielem niezależnej prasy w regionie (Gazeta Tarnowska). Jest również autorem wielu scenariuszy i twórcą licznych widowisk parateatralnych, oraz kilkudziesięciu książek w tym wielu dla dzieci młodzieży. Obok takich tytułów, jak: Zabajne wakacje; Fikuś, Zulek i Ciężkogłowy; Hilary, Zulek i ruskie pierogi; List do Mikołaja; Latająca rodzinka; Oszaleć można z tymi kotami; Funia, Kicia i cała reszta; Jak mistrz Twardowski uratował Kraków; Ulubione, śmieszne i pocieszne, Bajki – Zabajki; Przygody detektywa Bulgota; I tam i tu z babcią Fiu-Fiu; Niezwyciężony Zajączek Edzio; Trzy tygodnie z druhną Chuligan; Gwiazdkowe opowieści; Awantura w pawich piórach; Niesamowity przypadek Arta Verna; Wakacje z Literatem; Wielka afera w królestwie Środka czy Powrót smoka – największym powodzeniem cieszy się wielokroć wznawiany serial o przygodach Skrzata Wiercipiętka.
Dotychczas ukazały się spopularyzowane również przez telewizyjny program „Domowe Przedszkole“ – Przygody Skrzata Wiercipiętka oraz Wielka wyprawa Skrzata i Wiercipiętek w Krainie Różowych Paproci. Bajka jest również prezentowana na scenie w dziecięcej rewii Studia Tańca „Honorata“. Publikowana była w odcinkach w prasie na Litwie i w Grecji, a bibliografię Autora zamieszczono m.in. w Grand Edition „ Who’s Who“ w światowej literaturze – opublikowanej przez IBC Cambridge1988 r.
W 1992 roku I program TVP zaprezentował sylwetkę Andrzeja Grabowskiego w filmie pt. Wujcio Andrzej i jego wszystkie lustra. W tym samym roku autor zostaje wyróżniony nagrodą Niezależnej Fundacji Kultury Polskiej „POLCUL“ z siedzibą w Sydney za udział w rozwoju niezależnej kultury polskiej, której Kapitułę tworzyli m.in. Jan Nowak Jeziorański, Herling Grudziński i Jerzy Giedroyć.
A. Grabowski jest również laureatem CZERWONEJ RÓŻY – nagroda „PELERYNY“ Gdańsk 1983 r., Medalu im. R. MILCZEWSKIEGO-BRUNO, Warszawa 1984 r. W latach 1988, 1991, 1997 wielokrotnie nagradzany medalem de Vermeil przez Międzynarodową Akademie „de Lutece“ w Paryżu.
W 1995 Jury XXVI Wielkiego Międzynarodowego Konkursu tej samej Akademii przyznało Andrzejowi Grabowskiemu ZŁOTY MEDAL w dziedzinie Literatury za II wydanie książki Ballady i antyfony – poezje – Wyd. Miniatura w Krakowie, oraz bajkę ekologiczną dla dzieci Powrót smoka – Oficyna KARAT, dostrzeżoną już w 1984 r. podczas konkursu na bajkę o Krakowie.
Obok powieści i opowiadań dla dorosłych w dorobku poetyckim należy odnotować kilka arkuszy autorskich, które zapoczątkowała publikacja: Bez maski Klub Literacki, Bydgoszcz 1979 r. oraz liczne tomiki poezji. Również m.in. wybory felietonów, oraz książki prozatorskie i satyryczne dla dorosłych.
Andrzej Grabowski był współinicjatorem powstawania pism twórczych młodzieży szkolnej, które zapoczątkował przy WBP w Tarnowie w latach osiemdziesiątych Magazyn Autorów z Tarczą. Prowadząc Regionalny Klub Młodych Autorów skupił literacko uzdolnioną młodzież w regionie tarnowskim z którą redagował pismo warsztatowe „TARNINKA“, później Magazyn Literacko-Publicystyczny Młodych „ISKRA“, który prowadzi pod patronatem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu. Były felietonista galicyjskiego tygodnika „TeMI“, „Bełchatowskiego Tygodnia“, „Gazety Krakowskiej“ i redaktor miesięcznika Okolice w Warszawie...
Współpracownik „Merkuriusza“, „Notatnika Klubowego“, „Krakowskiego Kpiarza“. Współzałożyciel Fundacji „Uśmiech Dziecka“. Współpracuje z redakcjami pism w Niemczech i na Litwie, Miesięcznikiem Literackim AKANT, Gazetą Kulturalną, kwartalnikiem literacko-artystycznym METAFORA, „OKOLICĄ POETÓW“, prasą przeznaczoną dla dzieci na Zaolziu w Czechach, oraz miesięcznikiem edukacyjno-wychowawczym „Bliżej przedszkola“ i KURIEREM PEDAGOGICZNYM. Zasłużony Działacz Kultury. Organizator Międzynarodowej Jesieni Literackiej Pogórza. Honorowy Członek Nowosądeckiego Stowarzyszenia Nauczycieli Nowatorów. Od 1978 r. zamieszkuje w Ciężkowicach koło Tarnowa.
|
