Anna Bartosz

Tradycyjne rzemiosła w regionie tarnowskim

Katalog wystawy

wydanie: I
rok wydania: Tarnów 2002
wydawca: Tarnowski Oddzia³ Stowarzyszenia Twórców Ludowych
Muzeum Okręgowe w Tarnowie
ISBN: 83-85988-42-4
objętość: 24 str.
format: 165 x 160 mm

opis:
podstawowych narzędzi rolniczych, także proste sprzęty domowe, chłopi wykonywali sami, bądź też korzystali z pomocy ich bardziej zdolnych sąsiadów. Niezbędne do przetwarzania surowce: drewno, kamień, skóry, włókna – chłop miał w zasięgu ręki lub produkował we własnym gospodarstwie. Niewielki stopień skomplikowania technologii sprawiał, iż co zdolniejsi byli w stanie opanować wiele umiejętności i wykonywali je na własny użytek i dla najbliższych sąsiadów.
Z czasem dokonywała się specjalizacja, zwłaszcza w niektórych umiejętnościach. Inne zaś zawsze miały charakter rzemiosł specjalistycznych (garncarstwo, kowalstwo).
Niektóre umiejętności jak koszykarstwo, tkactwo, powroźnictwo, a także bardziej specjalistyczne zawody, jak garncarstwo czy bednarstwo, wykonywane były w rodzinie z pokolenia na pokolenie. Dzieci przebywając od najmłodszych lat w warsztacie, który zresztą często mieścił się w izbie, stopniowo były włączane do pomocy dorosłym. Ten domowy sposób nauki jak i brak kontaktów z innymi rzemieślnikami umacniał lokalne tradycje produkcji. Pewne rzemiosła wymagały jednak systematycznej nauki, a także wyspecjalizowanego warsztatu. Taki warsztat mieścił się w wydzielonym pomieszczeniu (kołodziejstwo, rymarstwo, stolarstwo, w mniejszym stopniu garncarstwo i bednarstwo), bądź w oddzielnym budynku (kowalstwo). Te specjalistyczne rzemiosła wymagały na ogół systematycznej nauki u dyplomowanych majstrów.

pobierz fragmenty